>>>มีนิทานคติเล่าว่า วันหนึ่งพระพาย ผู้เป็นเทพเจ้าแห่งลม เกิดสนุกขึ้นมา จึงบันดาล ให้เกิดพายุใหญ่ พัดโลกอย่างรุนแรง ทำให้บ้านเรือนพัง และต้นไม้หักโค่น ระเนระนาด แล้วนั่งหัวเราะ ภูมิใจในอำนาจของตน เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ เห็นเช่นนั้น ก็เกิดความไม่พอใจ อยากจะเตือนให้ พระพายรู้สำนึกว่า อำนาจมิอาจใช้ บังคับได้ทุกอย่าง จึงท้าพระพาย ให้ลองใช้อำนาจของตน บังคับมนุษย์ให้ถอดเสื้อ ออกจากตัวให้ได้ พระพายจึงใช้ ความรุนแรงของตน เพื่อพัดให้เสื้อผ้าหลุด จากร่างกายของมนุษย์ให้จงได้ แต่ยิ่งพัดเท่าไร มนุษย์ก็ยิ่งจับผ้า ให้กระชับตัวแน่นยิ่งขึ้น พัดจนอ่อนใจ ก็ไม่สามารถ ทำให้มนุษย์ถอดเสื้อผ้าได้ พระอาทิตย์จึงบอกให้หยุด แล้วให้พระพาย คอยดูวิธีของตนบ้าง
พระอาทิตย์ค่อยๆ ฉายแสงลงที่ตัวมนุษย์ แล้วเพิ่มความร้อน ให้มากขึ้นทีละน้อยๆ ทำให้เกิด ความร้อนอบอ้าว จนมนุษย์ทนไม่ไหว ต้องถอดเสื้อผ้าออก ทีละชิ้นจนกระทั่งหมดตัว แล้วโดดลงไปแช่ในน้ำ พระพายได้รับ ความอับอายมาก หลบหายไปในอากาศ
มนุษย์เรา บางทีก็ใช้วิธีการแบบพระพาย เมื่อต้องการให้ใครทำอะไรตามใจเรา ก็ใช้ความรุนแรงจากตัวเอง เข้าบีบบังคับ บางทีก็ประสบเหตุการณ์แบบพระพาย คือยิ่งบังคับ ก็ยิ่งเกิดแรงต่อต้านในตัวของผู้ถูกบังคับ และก็ประสบความล้มเหลวเสียหาย ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ขอให้ลองใช้วิธีการของพระอาทิตย์บ้าง คือแทนที่จะใช้ ความรุนแรงบีบบังคับ แต่กลับใช้วิธีทำให้ผู้ถูกบังคับ ตกลงใจทำเอง ด้วยความสมัครใจ ซึ่งเป็นวิธีที่ยาก แต่...จะได้ผลดี สมความมุ่งหมาย อย่างแน่นอน
ในสังคมเรานั้น มีลูกน้อง มีเจ้านาย มีลูกจ้าง นายจ้าง มีผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชา มากบ้างน้อยบ้างตามหน้าที่ ถ้าใช้วิธีแบบพระพายแล้วไม่ได้ผล ก็ลองหันมาใช้วิธีแบบพระอาทิตย์บ้าง บางทีอาจได้ผลเกินคาด...ก็ได้
ติดตามนิทานธรรมะในแบบนิทานสั้นๆ ให้แง่คิดในการดำเนินชีวิตในตอนต่อไปกับ .... นิทานธรรมะบล็อก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น