นิทานธรรมะ เรื่อง หนุมานสร้างสะพาน

       ท่านที่เคยอ่านเรื่องรามเกียรติ์ คงจะจำเรื่องราว ตอนที่หนุมานสร้างสะพานได้ เรื่องมีอยู่ว่า พระรามต้องการจะยกทัพไปตีกรุงลงกา ซึ่งเป็นเกาะอยู่กลางทะเล จึงสั่งให้หนุมานสร้างสะพาน เพื่อทำเป็นถนน ข้ามไปยังฝั่งลงกา หนุมานเกณฑ์ไพร่พล ให้ช่วยกันขนหินมาถมทะเล เพื่อทำเป็นสะพาน งานสร้างสะพานทำถนนก็ดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย ชั่วระยะหนึ่ง ก็เกิดเหตุผิดปกติขึ้น คือถนนที่สร้างนี้ทรุดลงไป แม้จะถมหินลงไปเท่าไรๆ ก็สูงไม่พ้นน้ำสักที หนุมาน จึงลงไปสำรวจดูใต้น้ำ ก็พบว่านางสุวรรณมัจฉา กำลังระดมฝูงปลา ช่วยกันคาบก้อนหิน ไปทิ้งที่อื่น จึงทำให้ถนนทรุด หนุมานต้องจัดการทำให้ฝูงปลา หยุดการกระทำเช่นนั้น งานสร้างสะพานทำถนนจึงดำเนินต่อไปได้
       สังคมเราทุกวันนี้ มีภารกิจอยู่เป็นอันมาก ทั้งที่เป็นงานสร้างสรรค์ ความเจริญก้าวหน้าใหม่ๆ และงานบำรุงรักษา ความดีงาม ที่บรรพบุรุษเรา สั่งสมมาแต่โบราณกาล งานเหล่านี้ถ้าเปรียบ ก็เหมือนกับ การสะพานโดยการโยนหินลงไปในทะเล ซึ่งนอกจาก จะมีความยากลำบากแล้ว ยังมีอุปสรรค คอยขัดขวาง และบ่อนทำลายนานัปการ เช่น
ในขณะที่ฝ่ายหนึ่ง ทุ่มเทแรงกายแรงใจ ปฏิบัติภารกิจ เพื่อสร้างสรรค์ความก้าวหน้า และรักษาแบบธรรมเนียม อันดีงามของสังคมไว้ ก็มักจะมีอีกฝ่ายหนึ่ง ที่มีพฤติกรรมทำนอง บริวารของนางสุวรรณมัจฉา คอยเบียดเบียน ความเจริญก้าวหน้า และความดีงาม ที่สังคมอุตส่าห์สร้างสมไว้ ด้วยการละเลยเฉื่อยชา ต่อการปฏิบัติหน้าที่บ้าง ละเมิดเหยียบย่ำ แบบธรรมเนียมอันดีงาม ของหมู่คณะบ้าง ซึ่งเป็นสาเหตุทำให้ ภารกิจไม่บรรลุผลดีตามที่หวัง
       ความเจริญก้าวหน้า จะทัดเทียมอารยประเทศก็ต่อเมื่อ ฝ่ายสร้างสรรค์ได้ยึดแบบ ธรรมเนียมอันดีงามของสังคม ซึ่งเปรียบเทียบเหมือนถนน ที่ทอดยาวไปสู่ความสำเร็จ โดยที่ทุกคนช่วยกัน ปฏิบัติหน้าที่ของตน ให้เต็มความสามารถแล้ว ก็เท่ากับ ได้ช่วยกันขนหินมาทำถนน ซึ่งจะนำไปสู่ความสำเร็จ ได้อย่างแน่นอน แต่ถ้าสังคมของเรา มีคนประเภท บริวารนางสุวรรณมัจฉา มากๆ ถนนสายที่นำไปสู่ความสำเร็จ คงไม่มีวันสร้างเสร็จแน่
       โปรดถามตัวเองว่าท่านเป็นคนประเภทนั้นหรือเปล่า

....ติดตามนิทานธรรมะในแบบนิทานสั้นๆ ให้แง่คิดในการดำเนินชีวิต

ในตอนต่อไปกับ .... นิทานธรรมะบล็อก