นานมาแล้ว มีซากช้างลอยไปตามกระแสน้ำ กาตัวหนึ่งพบเข้าก็ดีใจ คิดว่าตนเป็นผู้โชคดีเพราะจะได้อาหารกินฟรีโดยไม่ต้องออกแรงไปอีกนาน จึงโผลงจับที่ซากช้างนั้น จิกกินเนื้อช้างที่เน่าเปื่อย อิ่มแล้วก็หลับอยู่บนซากช้างนั้นเอง ตื่นขึ้นก็กินอีก กิน ๆ นอน ๆ อยู่กับซากช้างนั้นอย่างมีความสุข นานวันเข้ากระแสน้ำก็ไหลออกสู่ทะเล ซากช้างก็ลอยไกลฝั่งออกไปเรื่อย ๆ จนถึงกลางมหาสมุทร พอซากช้างเปื่อยเน่าสิ้นไปกาก็มองไม่เห็นฝั่งเสียแล้ว ถึงจะพยายามบินกลับอย่างไรก็ไม่สามารถพ้นจากมหาสมุทรได้ จึงหมดแรงจมน้ำตายในที่สุด
ในทางธรรม ซากช้างที่ลอยไปตามกระแสน้ำนั้นท่านเปรียบเหมือนกามคุณ ๕ ได้แก่
รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่น่าพอใจ ทำให้เกิดสุข ซึ่งเป็นเรื่องที่ปุถุชนมุ่งแสวงหา เพราะที่มนุษย์ต้องการเงินทองข้าวของ อาหารการกินหรือที่อยู่อาศัย ก็เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือให้ชีวิตเข้าถึงรูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่ทำให้เกิดสุขทั้งสิ้น ไม่นับวัตถุสิ่งของเครื่องปรนเปรอความสุขส่วนเกินที่มีอยู่อีกกลาดเกลื่อนมากมาย กามคุณ ๕ จึงเป็นของคู่กับชีวิตมนุษย์ โดยเฉพาะมนุษย์ปุถุชนด้วยแล้วก็เปรียบเหมือนอาหารที่จำเป็นกับชีวิตนั่นแหละ
ข้อควรระวังในเรื่องนี้ก็คือแม้ต้องมีกามคุณเป็นอาหารของชีวิต แต่ไม่ควรหลงใหลเผลอสติ ต้องนึกไว้เสมอว่าชีวิตที่ผูกพันกับกามคุณก็เหมือนการอยู่บนซากช้างที่ลอยไกลออกไปทุกที แล้วฝึกคิดให้เห็นด้านที่เป็นโทษของกามคุณเสียบ้าง ยินดีในความสุขเหล่านั้นแต่พอประมาณ จึงจะไม่ต้องพบชะตากรรมเหมือนกาหลงซากตัวนั้น! ....ติดตามนิทานธรรมะในแบบนิทานสั้นๆ ให้แง่คิดในการดำเนินชีวิตในตอนต่อไปกับ .... นิทานธรรมะบล็อก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น