ในเรื่องนี้ ท่านผู้รู้ได้เปรียบเทียบไว้ดังนี้
เพื่อนคนที่หนึ่งเปรียบ คือ ร่างกายของเราเอง เพราะตอนที่มีชีวิตอยู่ เราจะบำรุงบำเรอมันทุกอย่าง อยากได้อะไรเป็นต้องหาให้ แต่พอถึงเวลาตาย เรากับร่างกายก็จบกันแค่นี้ไม่ว่าจะเป็น ร่างกาย ทรัพย์สิน หรือญาติพี่น้อง ทุกอย่างสำคัญหมดก็จริง แต่อย่าลืมให้ความสำคัญกับเรื่องบุญเรื่องบาปด้วย เพราะเป็นเพื่อนที่ต้องติดตามไปถึงภพหน้า และควรให้ความสำคัญตั้งแต่วันนี้ เดี๋ยวนี้ เพราะถ้าถึงวันนั้น ต่อให้นึกได้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ... ธรรมะสอนใจ ตอน เพื่อนแท้
เพื่อนคนที่สองท่านเปรียบเหมือน ทรัพย์สมบัติ เพราะทั้งชีวิตเราจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แต่พอตายลง สมบัติเหล่านั้นกลับไปอยู่กับคนอื่นแทน
เพื่อนคนที่สามก็คือ ญาติพี่น้อง เพราะเหตุที่เคยอุปการะเลี้ยงดูกันมา พอเราตายลง เขาจะทำหน้าที่จัดการศพให้ ทำบุญอุทิศไปให้ เหมือนไปส่งเราได้ในระยะหนึ่ง
ส่วนเพื่อนคนที่สี่ซึ่งในขณะมีชีวิตเรามักไม่ให้ความสำคัญเท่าไหร่นัก แต่เมื่อสิ้นลมกลับติดตามเราไปตลอดเพื่อนคนนี้ก็คือ บุญกับบาป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น