ธรรมะสอนใจสั้นๆ เรื่อง หยุด...ไม่ได้
คำว่า หยุด มีความหมายหลายนัย เช่น หมายถึงอยู่กับที่ หรือไม่พัฒนา หรือไม่ทำอีกต่อไป ตัวอย่าง เช่น รถหยุด ก็คือ หยุดอยู่กับที่ หัวใจหยุดเต้น ก็คือชีวิตสิ้นสุดลง หยุดพูด หยุดทำ ก็หมายถึง ไม่พูดหรือไม่ทำสิ่งนั้นอีก หยุดเหล้าบุหรี่ ก็คือเลิกสิ่งนั้นเสีย การหยุดเป็นกิริยาอาการ ที่มีทั้งผลดีและผลเสีย กล่าวคือ ถ้าหยุดในสิ่งที่ควรกระทำ อาจก่อให้เกิดผลเสียหาย มากกว่าผลดี เช่น วัยเด็กควรศึกษาเล่าเรียน แต่หยุดเรียนเสีย ก็จะเป็นคนไม่มีความรู้ ขาดความเฉลียวฉลาด ขาดเครื่องมือในการประกอบอาชีพ หยุดทำความดี ความดีก็จะไม่เพิ่มขึ้น หรือหยุดสะสมทรัพย์ ก็จะไม่มีสมบัติเพิ่มขึ้นเป็นต้นพระพุทธศาสนาสอนให้หยุดทำชั่วทางกาย พูดชั่วทางวาจา และคิดชั่วทางใจ เพราะความชั่ว ไม่ก่อให้เกิดผลดี แต่ประการใด แต่มีสิ่งหนึ่งที่หยุดไม่ได้ คือ การหยุดทำความดี เพราะความดีเป็นสิ่งเชิดชูชีวิต ให้มีคุณค่าอยู่เสมอ คนดีนั้น โบราณกล่าวว่า "ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" หมายความว่า ความดีที่ทำไว้จนเป็นเนื้อแท้ของชีวิต จะพิทักษืรักษาเจ้าของความดี ให้ปลอดพ้นจากภัยทั้งปวง และตนเองก็ภาคภูมิใจในความดีของตน ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงสอนให้ทำความดีสม่ำเสมอ ทั้ง ๓ ทาง คือ ทางกาย ทางวาจา และทางใจ ด้วยวิธีการต่างๆ เช่น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น การประพฤติปฏิบัติตามกฎกติกาของสังคม และการฝึกฝนจิตใจตนให้มีคุณธรรม เพื่อน้อมนำตนให้ดำเนินไปในสังคม อย่างมีศักดิ์ศรี และงามสง่า ส่วนคนที่หยุดทำความดีนั้น นับว่าเป็นผู้ขาดความก้าวหน้า ไม่พัฒนาตน และเป็นคนล้าสมัย
ดังนั้น สิ่งที่ควรหยุด คือ หยุดการทำชั่วทุกชนิด ทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ เพราะความชั่วเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ แต่ที่หยุดไม่ได้ในชีวิต คือการทำความดี เพราะถ้าหยุดทำความดีเมื่อไร ชีวิตย่อมไม่พัฒนา มีแต่จะถอยหลัง เท่ากับว่า ได้สร้างความสิ้นหวังให้แก่ชีวิตตนเองโดยแท้
อ่านเพิ่มเติมที่ #ธรรมะสอนใจสั้นๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น