นิทานธรรมะสอนใจ
ประจำวันที่ ๒๐ กันยายน ๒๕๕๘ เรื่อง "รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา"
ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกวางอาศัยอยู่ในป่า มีบริวารมากมาย วันหนึ่งกวางผู้เป็นน้องสาวพาลูกมาหาแล้วขอให้ช่วยสอนมายากวางหรือศิลปะในการดำเนินชีวิต
พระโพธิสัตว์รับปากน้องสาวแล้วกำชับกวางผู้เป็นหลานให้มีความตั้งใจและขยันหมั่นเพียรในการเรียน กวางผู้เป็นหลานปฏิบัติตามที่ลุงบอกทุกประการ เมื่อมีเวลาว่างแม้กวางตัวอื่น ๆ จะวิ่งเล่นซุกซนไปตามเรื่อง แต่ตัวเองจะทบทวนบทเรียนและเอาใจใส่ต่อการเรียนอยู่ตลอดเวลา
วันหนึ่ง กวางหนุ่มเที่ยวไปในป่าและติดกับดักของนายพราน กวางตัวอื่น ๆ ได้ยินเสียงก็ตกใจพากันวิ่งหนีเข้าป่าและไปบอกให้แม่ของกวางหนุ่มทราบ นางกวางตกใจมากจึงรีบไปหาพี่ชายผู้เป็นครูสอนและอ้อนวอนให้ ไปช่วยกวางหนุ่มผู้เป็นหลาน
พระโพธิสัตว์พูดปลอบน้องสาวไม่ให้ตกใจเสียขวัญ และยืนยันว่ากวางหนุ่มผู้เป็นศิษย์เป็นผู้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน มีวิชาความรู้อยู่กับตัว จะต้องเอาตัวรอดได้อย่างแน่นอน
เรื่องก็เป็นจริงอย่างที่พระโพธิสัตว์ว่า กวางหนุ่มได้ใช้อุบายแสร้งทำเหมือนตาย โดยนอนเหยียดเท้าทั้ง ๔ ตะกุยดินและบริเวณรอบ ๆ ให้กระจุยกระจาย ปล่อยอุจจาระและปัสสาวะให้ไหลออกมาเลอะเทอะ หัวฟุบ ลิ้นห้อย กลั้นลมหายใจให้ตัวพอง ตาเหลือก ทำหัวแข็งทื่อ ขณะเดียวกันก็มีพวกแร้งกาบินมาแอบคอยทีอยู่ใกล้ ๆ
เมื่อนายพรานมาถึงก็ลองใช้นิ้วดีดท้องกวางดู คิดว่ากวางติดกับดักตั้งแต่เช้าจนขึ้นอืดเกือบจะเน่าแล้ว จึงแก้เชือกออก แล้วเดินไปเก็บใบไม้มาปูเพื่อเตรียมชำแหละ
กวางหนุ่มสบโอกาสจึงรีบลุกขึ้นวิ่งหนีอย่างรวดเร็วจนเอาชีวิตรอดมาได้
ชาดกเรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า ผู้ที่ขยันศึกษาเล่าเรียนด้วยความตั้งใจจนมีความรู้เชี่ยวชาญ จะสามารถใช้วิชาและประสบการณ์เอาตัวรอดในยามคับขันได้
นิทานธรรมะบล็อก นิทานธรรมะ แนวนิทานธรรมะสั้นๆ ให้คติสอนใจ ได้ความรู้ เพลิดเพลิน อ่านนิทานธรรมะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น