นิทานธรรมะ ตอน บารมีไม่ถึง

นิทานธรรมะ ตอน บารมีไม่ถึง ... มีเรื่องที่กล่าวขานกันอยู่บ่อยครั้งว่า บุคคลผู้นั้นผู้นี้แต่เดิมเป็นคนมีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงดี พอได้ลาภก้อนโตหรือได้รับการเลื่อนยศเลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นไม่นานนัก บางท่านเกิดเจ็บป่วยออด ๆ แอด ๆ สามวันดี สี่วันไข้ บางท่านต้องล้มหมอนนอนเสื่อ บางท่านเป็นหนักถึงขั้นเสียชีวิตก็มี คนทั่วไปมักวิพากษ์วิจารณ์กันเสมอ ๆ ว่า เป็นเพราะแพ้ภัยตนเองบ้าง เป็นทุกขลาภบ้าง เป็นเพราะพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกบ้าง เป็นเพราะไม่ยอมดูฤกษ์ดูยามตอนเข้ารับตำแหน่งใหม่บ้าง หรือเป็นเพราะบารมีไม่ถึงบ้าง จึงทำให้สงสัยว่าข้อเท็จจริงเรื่องนี้เป็นอย่างไร

       พระพุทธศาสนามีหลักอยู่ว่า บรรดาเรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในโลกนี้ไม่มีเรื่องใดที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ หากแต่เป็นไปตามเหตุตามปัจจัยและมีที่ไปที่มา ปัญหาอยู่ตรงที่ว่าเราจะสามารถสืบสาวให้รู้ถึงสาเหตุหรือมองย้อนได้ตลอดสายของเรื่องนั้น ๆ ได้หรือไม่เท่านั้น

       สำหรับลาภยศหรือตำแหน่งอันมีเกียรติต่าง ๆ ตามที่ชาวโลกนิยมยามที่ชาวโลกนิยมยมจะมีข้อแม้หรือกฎเกณฑ์ระเบียบข้อบังคับต่าง ๆ รองรับอยู่ ใครก็ตามที่มีคุณสมบัติถูกต้องครบถ้วนตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ ก็ย่อมมีสิทธิ อันชอบธรรมที่จะได้หรืออยู่ในฐานะตำแหน่งนั้นได้ และถ้าเป็นไปตามคำกล่าวที่ว่า นายดึง ลูกน้องดัน คนเสมอกันสนับสนุน ด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะเป็นเรื่องง่าย แต่ในทางพระพุทธศาสนาสอนว่า มีความรู้ดี มีความสามารถดี มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด เท่านั้นยังไม่เพียงพอ จะต้องมีความประพฤติดีงามรวมอยู่ด้วย ความประพฤติดีงามดังกล่าว มิได้หมายเฉพาะความดีงามในชาตินี้เท่านั้น ยังรวมถึงความประพฤติดีงามที่เรียกว่า ปุพเพกตปุญญตา คือความเป็นผู้ได้เคยทำความดีงามหรือทำบุญมาแต่ชาติปางก่อน จึงจะไม่มีปัญหาและอุปสรรคใด ๆ มาขัดขวาง

       ดังนั้น ก่อนที่อยากจะได้หรืออยากจะเป็นอะไร ควรระลึกไว้เสมอว่า ความรู้ ความสามารถ ที่เรียกว่า ศักยภาพ และคุณความดีหรือบุญบารมี เรามีพอหรือยัง ถ้าแม้นว่าความรู้ก็ดี ความสามารถก็มาก แต่ยังไม่ได้ตามที่คาดหวังไว้ก็ขอให้คิดเสียว่า บารมียังไม่ถึง เพราะถ้ายังฝืนได้หรือฝืนเป็นโดยที่ยังไม่ถึงเวลาอันสมควรได้ อาจจะแพ้ภัยตนเอง ทำให้เสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้ ... นิทานธรรมะ