โดยปกติ คนทั่วไปย่อมมีงานที่ต้องทำ เรียกว่ามีธุระของตน ส่วนคนอื่นก็มีธุระของเขาเช่นกัน ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ ตั้งใจรับผิดชอบธุระของตนเองให้เต็มที่ ให้ดีที่สุด ขณะเดียวกันก็เปิดโอกาสให้คนอื่นได้ทำธุระของเขาอย่างเต็มที่เช่นกัน แต่มีคนพวกหนึ่งที่ชอบทิ้งธุระของตน แล้วหาโอกาสสอดแทรกธุระของคนอื่น ทั้งการที่ไปเที่ยวสอดแทรกธุระของคนอื่นนั้น จะว่าเป็นเพราะชอบทำงานอย่างที่คนอื่นเขาทำอยู่นั้นก็ไม่ใช่ เพราะถ้ายกให้ทำจริง ๆ หรือแต่งตั้งมอบหมายให้รับผิดชอบ เป็นเรื่องเป็นราว ก็มักจะไม่เอา เป็นเพียงชอบทำให้เกะกะวุ่นวายเท่านั้น บุคคลประเภทนี้ท่านเรียกว่า คนพาล เพราะมีแต่ก่อเรื่องไร้ประโยชน์ คือนอกจากไม่ได้งานการอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แล้วยังจะทำแต่ทางเสียหาย เช่นทำให้ติดขัดล่าช้า สร้างความอึดอัดขัดแย้งให้เกิดขึ้น ดูเผิน ๆ เหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็เป็นอุปสรรคต่อความสำเร็จของงานอย่างหนึ่ง
สำหรับคนที่เป็นบัณฑิต มักจะคิด จะทำในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับธุระของผู้อื่น เพราะความปรารถนาดีมุ่งแบ่งเบาภาระของเขาก็ดี มุ่งความเรียบร้อยดีงามของงานก็ดี จะเป็นผู้เคารพในกาลเทศะ ให้เกียรติเจ้าของงาน เมื่อจะช่วยก็ช่วยอย่างจริงจัง และที่สำคัญจะไม่ทิ้งในเรื่องที่เป็นธุระของตนเอง ซึ่งในทางธรรมถือว่าการคบบัณฑิตที่มีลักษณะเช่นนี้ เป็นความเจริญแก่ชีวิตประการหนึ่ง ... นิทานธรรมะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น