ธรรมะสอนใจ ตอน พระคุณพ่อ
คำว่า “พ่อ” หมายถึงชายผู้ให้กำเนิดแก่ลูก มีความสำคัญสำหรับชีวิตของผู้เป็นลูกทุกคน แต่บางครั้งการได้ยินคำนี้จนชินหู หรืออยู่ร่วมกันจนคุ้นเคยก็ทำให้รู้สึกเป็นเรื่องธรรมดา ความสำคัญของพ่อนั้นนอกจากให้กำเนิดชีวิตแก่เราแล้ว ท่านยังทำหน้าที่สำคัญอีก ๕ ประการ คือ
๑. ห้ามลูกไม่ให้กระทำความชั่ว
๒. แนะนำให้ตั้งอยู่ในความดี
๓. ให้ศึกษาศิลปวิทยา
๔. จัดการเรื่องคู่ครองที่เหมาะสมให้
๕. มอบทรัพย์สมบัติให้ในเวลาอันควร
ในทางพระพุทธศาสนา ได้เปรียบพ่อว่า เป็นประดุจพระพรหม เพราะมีเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขาต่อลูก เป็นประดุจบุรพเทพ เพราะคอยระวังป้องกันภัยต่าง ๆ ให้ลูกก่อนเทพเหล่าอื่น เป็นประดุจบุรพาจารย์ เพราะได้สอนลูกก่อนอาจารย์อื่น ๆ และเป็นประดุจอาหุเนยยบุคคล เพราะเป็นผู้ที่เหมาะสมแก่การรับสิ่งของ เช่น ข้าว น้ำ เป็นต้นของลูก จึงได้ชื่อว่าบุพการีชน คือผู้ที่ทำอุปการะมาก่อนแก่ลูก เมื่อลูก ๆ รำลึกรู้ถึงพระคุณของพ่อ เรียกว่า กตัญญูแล้ว ต้องตอบแทนพระคุณท่าน เรียกว่า กตเวทีด้วยการปฏิบัติหน้าที่ ๕ ประการ คือ๑. ท่านเลี้ยงมาแล้วเลี้ยงท่านตอบ
๒. ช่วยเหลือแบ่งเบาภารกิจของท่าน
๓. ดำรงวงศ์ตระกูลของท่านไว้ให้ดี
๔. ปฏิบัติตัวให้เหมาะสมกับที่เป็นทายาทของท่าน และ
๕. เมื่อท่านล่วงลับไปแล้วก็ทำบุญอุทิศให้
อนึ่งในโอกาสที่วันพ่อของชาติ คือวันที่ ๕ ธันวาคมของทุกปี ซึ่งเป็นวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้เวียนมาบรรจบอีกวาระหนึ่ง ในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นพ่อของชาติ ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณอันใหญ่หลวง ประสงค์ให้พสกนิกรทั้งปวงมีความร่มเย็นเป็นสุข สมควรที่พวกเราเหล่าพสกนิกรจะถวายความจงรักภักดีด้วยการปฏิบัติตนให้ตั้งอยู่ในพระบรมราโชวาทต่าง ๆ เช่น ในความ “รู้รักสามัคคี” เป็นต้น
หากเราทั้งหลายกระทำได้เช่นนี้ ก็จะได้ชื่อว่ามีความตระหนักและซาบซึ้งในพระคุณพ่อและได้ชื่อว่าได้ตอบแทนทั้งพระคุณพ่อของตนและพระคุณพ่อของชาติด้วย ... ธรรมะสอนใจ ตอน พระคุณพ่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น