เหตุการณ์เช่นนี้ ทำให้ศิษย์คนอื่นๆ ไม่พอใจ จึงยื่นข้อเสนอให้อาจารย์ ขับเจ้าหัวขโมยคนนั้นออกไป หาไม่แล้ว พวกเขาจะพากันลาออกไปทั้งหมด เมื่ออ่านข้อเสนอแล้ว อาจารย์จึงเรียกประชุมศิษย์ทั้งหมด
พลางกล่าวว่า พวกเธอเป็นคนฉลาด รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก พวกเธอจะไปเรียนที่ไหนก็ไปเถิด แต่ศิษย์ผู้น่าสงสารนี้ ไม่รู้แม้กระทั่งอะไรผิดอะไรถูก ถ้าฉันไม่สอนเขา แล้วใครเล่าจะสอน ฉันต้องให้เขาอยู่ที่นี่ แม่พวกเธอทั้งหมดจะจากฉันไปก็ตาม ลูกศิษย์ขี้ขโมยได้ยินอาจารย์กล่าวแบบนั้นถึงกับน้ำตาอาบแก้ม และตัดสินใจจะเลิกขโมยตั้งแต่นั้นมา
คำว่า "ผิด" กับ "ถูก" ๒ คำในเรื่องเล่าข้างต้น เป็นคำที่ไม่สลับซับซ้อนอะไร เข้าใจได้ง่าย แต่ให้ผลตรงข้ามกันเสมอ กล่าวคือ ผิดให้ผลเป็นความทุกข์ ความเดือดร้อนกระวนกระวาย บางครั้งถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ส่วนถูกให้ผลเป็นความสุข ความเจริญ ร่าเริงแจ่มใส ฉะนั้น ผิดกับถูกนี้ จึงจำเป็นต้องเรียนรู้ ต้องระมัดระวังอยู่เสมอ โดยเฉพาะในเรื่องที่คิด ในกิจที่ทำ และในคำที่พูด
จากเรื่องนี้ในแง่ของหลักธรรม ทำให้เห็นความเมตตาของผู้เป็นอาจารย์ ที่ให้โอกาสศิษย์เสมอ และเห็นการกลับตัวกลับใจของศิษย์ รู้จักผิดชอบชั่วดี รู้จักแยกแยะ และที่สำคัญ ได้รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร เมื่อทราบเช่นนี้แล้ว หากเรากำลังหลงเดินทางผิด จะไม่ลองกลับจิตกลับใจ กลับกายกลับตัว กลับหางกลับหัว กลัวชั่วให้เป็นดี เหมือนเจ้าศิษย์หัวขโมยนี้บ้างหรือ ความผิดอันให้ผลเป็นความทุกข์ก็จะลดน้อยถอยลงจนไม่เหลืออีกเลย
...ติดตามอ่าน นิทานธรรมะ ในแบบนิทานสั้นๆ ให้แง่คิดในการดำเนินชีวิต อ่าน นิทาน ธรรมะ คติ สอน ใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น